Doğumdan Ölüme

Hepimiz terbiyesiz, ahlaksız, arsız ve dinsiz olarak dünyaya geldik. 

İlmek ilmek ebeveynlerimiz tarafından şekle sokulduk.

Terbiye edildik. 

Anlatıldı, gösterildi, hatalara tepki verildi.

Saf ve meraklıydık hemen öğrendik. 

Uyumsuzluklarımız kimi zaman hoş karşılandı, 

Kimi zaman psikolojik, kimi zaman sosyal baskı kurularak düzeltildi.

Saflıktandı terbiyesizliğimiz, kötü niyetimiz yoktu. 

12 yaşından itibaren düzen bozulmaya başladı,

İçimizden başka bir insan çıktı; biz çıktık; ikinci defa doğduk;

Yeni doğan yine terbiyesiz, yine ahlaksız, yine arsız ve yine dinsizdi.  

Uyumsuzluklaştık.

Artık uyumsuzluğumuz hem topluma, hem de kendimizeydi. 

Yeni doğan mı bizdik, eskiden biz olan mı? Tanıştık.

Uyumsuzluklarımız artık pek hoş karşılanmadı; 

Kimi zaman psikolojik, kimi zaman sosyal baskı kurularak düzeltildi. 

Bazılarımıza fiziksel baskı da yapıldı; çatıştık.

Hatta bazılarımız bu çatışmada öldü, kimileri de öldürdü. 

Bu arada, bu dönemde, kendimize benzeyenleri fark ettik. 

Onlarla gruplaştık. 

Aynı baskıları yiyenlerle sırt sırta verdik; dost olduk. 

Uyumsuz olduğu halde baskı yemeyenlerle tanıştık; umut oldular; dost olduk. 

Uyumsuz olmak için çaba gösterenlerle tanıştık; takdir ettik; dost olduk. 

Uyumlanmaya çalışanlarla tanıştık, takdir ettik; dost olduk. 

Bizi uyumlandırmak için baskı yerine yardım etmeye çalışanlarla tanıştık, iyi kalplerine dost olduk. 

Sürekli kendimizi tarttık, toplumu tarttık, ilk bizi ve ikinci bizi tarttık, üçlü biçimde uyumlanmaya çalıştık. 

Bazılarımız öyle ortam değiştirdiler ki, ilk düzenlerin tamamen dışında yerlere gittiler. 

Yeni kalıplarla karşılaştılar, kimi uyumlandı, kimi uyumlanamayıp başka yere kaçtı, kimi döndü kaldı.  

Aynı uyumlanma süreci sürekli devam etti.

İçimizdeki ikilinin kavgası da sürekli devam etti.

Doğruyu aradık, bulduk sandık, sürekli değiştiğini anladık.

Herkesinkinin farklı olabildiğini gördük.

Doğrudaşlar edindik, oralarda bir hayat kurduk. 

Eksi dostlar hatıralara karıştı, yeni dostlar edindik. 

Hayat böyle geçti. 

Ölenler de bu hikayenin bir yerinde, 

Şahsına özgü bir uyumlanma konumunda dünyadan ayrıldılar. 

Diğerleri için uyumlu olup olmadıklarının artık önemi kalmadı.    

Kaş, 2023.08.30

Özlem Tatlı ve Acı

 Özlem hem tatlıdır, hem acıdır; acıtır. Sivri sinek ısırığı gibi.. Kaşıdıkça tatlanır ve acıtır; çok kaşırsan acıtır, yara yapar. Hafif hafif tatlı tatlıdır ama orada bir türlü kalmaz. Özlem işte..

Acısı açıktır da, tatlığı varlığından gelir; özlenecek bir şeyi, bir kimsesi olanlara ne mutlu, ya özlenecek bir şeyi olmayanlara...

Özlem tatlıdır bre; ama sinek ısırığı gibi eninde sonunda kanatır...

Resimdeki Gözler

 Bazı insanlar o kadar güzeldir ki, resimde gördüğün gözlerine baktığında ya utanırsın, ya dalıp gidersin, ya da bilmediğin bir diyarın kapısında hisseder kendini, kaçıp uzaklaşmaya çalışırsın.