Ben lisedeyken bir şair: "Birini seviyorsan ve sevdiğin kişi bunu bilmiyorsa sevginin ne anlamı var?" demişti. Bu sözden çok etkilenmiştim; ve o zamanki platonik aşkıma nasıl açılırım diye kara kara düşünmeye başlamıştım.
Oysa bu sözü duyana kadar, platonik aşkımla ayrıydım, mutlu ve huzurluydum. Uzaktım ondan, seviyordum ve acı çekiyordum, onu gözümde büyütüyordum, ulaşılmaz kılıyordum, hayallerimde onunla konuşuyor, geziyor, yaşlanıyordum. Mazoşist bir edayla durmadan şiir yazıyor ve yalnız sokaklarda onu bekliyordum.
Bu sözü duyduktan sonra, platonik aşkımla konuşmak, ona kendimi farkettirmek için motive olmuştum. Sanki fakir yaşayıp giderken, kanaat ediyorken, arabest türküleri tüm içtenlikle okurken; birisi beni zengin olabileceğime inandırmıştı ve formatım değişmişti.
Artık hayal kurmak yerine plan yapıyordum, riskleri gözetiyordum; büsbütün huzursuz oluyordum. Artık zaman geçiyordu; evet zaman geçiyordu. Eskiden bilmediğim, gözetmediğim, farkında olmadığım zaman geçiyordu; aşkım bir zaman diliminin tutsağı olmuştu; sözlerim, gözlerim ve ilişkim kısıtlanmış ve tanımlama girdabına girmişti. Şiir yazmayı bırakmıştım, dillere destan olacak aşkım, bir öğrencinin küçük flört planına dönüşmüştü.
Aptal şair bozuntusunun oyununa gelmiştim; herkimsen seni bugün bile esefle kınıyorum..
4 yorum:
Yazılarınızı okumak çok keyifli; keşke daha sık yazsanız.
Bu bayanın yerinde olsam size bu şekilde cevap verirdim;
Sevgini göstermedikten sonra ne anlamı var.
Elimi tutup sevgilim demedikten sonra ne anlamı var.
Yaşamadıkdan sonra beyindeki duyguların ne anlamı var.
Tenine dokunmadıkdan sonra hislerin ne anlamı var.
Hayallerde yaşanmaz sevda.
Gözün gözüme değmedikten sonra sevdanın ne anlamı var.
İyisin deme; sana iyiliğimle sarılmadıktan sonra ne anlamı var.
Sevdalar birleşmedikten sonra sevişmenin ne anlamı var.
Sevdiğin kadın ben olsamda, senin olmadıktan sonra ne anlamı var.
Sevgi yaşamak için vardır. İnadına platonik duygular iç dünyanın yaşamak istediği şeylerdir. Sevgi yaşandığında uzağında olmaktan daha büyük haz verir.
Oncelikle hangi bayandan bahsediyoruz onu bilmiyorum ama yorumunuza dair icimden gecenleri paylasayim.
Benim makalemde bahsettigim kisi bir sairdi. Ben de bir sairim. Bizler icin duygular, ihtimaller, masumiyet, umut ve titresim yasamin kendisinden daha degerlidir. Iste bu nedenle kinamam.
Diger insanlar icin dediginiz gibi yasamaktan guzeli yoktur; bizler icin durum biraz degisik.
Selamlar..
Sesini hiç duymadığım,
Hiç dokunmadığım ellerine,
Bir şaire vurgunum şimdi.
Ben hiç oldum, o herşey!
Yaşadığı kentte,
Bir gece olsun uyumadım,
Gezmedim sokaklarında,
Duymadım o kentin gürültüsünü
Ve koklamadım denizinin kokusunu...
Ben onun avucundaki yıldız oldum,
O benim içimde ümit..
İşte bu yüzden;
Aşkın adı ümittir artık, ümidin adı aşk! ”
Yorum Gönder