Vicdan

Vicdanın hangi gözünü kör etsen, o göz ölene dek görmüyor.
Körelen vicdanı zaman iyileştirmiyor.
Vicdanından bir kere vazgeçtin mi, bir daha geri gelmiyor.
Ruhun ve kalbin onun varlığını unutuyor.
Ruhun ve kalbin onun yokluğuna alışıyor.
Bir daha ki muhakeme anında onun yakınından bile geçmiyor.
Vicdanın hangi gözünü kör etsen, o göz ölene dek ağlıyor.
Küsüyor, susuyor, konuşmuyor.
Annenin, babanın ve senin dantel gibi işlediğin,
Yıllarca uğraşıp var ettiğin vicdanın,
Bu ahmakça ihaneti unutmuyor.
Fedakarlık edip onu dinlediğin tüm anların hatırına,
Geri dönmüyor, görmüyor ve susuyor.
Bozulmuş bir süt gibi ne yapsan düzelmiyor.
Vicdanın hangi gözünü kör etsen, o göz ölene dek görmüyor.