Soğuk Yol

Yalnız kalmak ister bazen insan,
Yalnızlığa alıştıkça,
Daha çok yalnızlık ister insan,
Sevgiler götürür insanı uzağa,
Sevdiklerim götürür beni uzağa,
Sevenler götürür.
Israr ettiklerinde,
Kendi dünyamdan,
Bazen onlara uyup,
Bazen kendime uyup,
Ya da ne olduğunu bilmediğim başka bir şeye,
Ayakkabılarımı giyip dışarı çıktığımda,
Uzaklaştığımda,
Geçen her saniyede,
Evimin bir derece daha soğuduğunun,
Geri döndüğümde üzülmüşlüğümün,
Kapının açılmayacağının,
Dışarıda sessiz ama karanlıkta,
Karanlıkta masum ama tehlikede,
Kalmışlığımın korkusunu,
İliklerime değin hissettiğimden,
Bir an önce geri dönmek,
Evime girmek,
Kapımı üzerime kilitlemek,
Evimden sabahlara kadar özür dileyip,
Onu okşayarak, onu öperek,
Eski kalabalık fotoğraflarına bakarak,
Çiçeklerine su vererek,
Aynasına bakarak,
Af dilemek,
Buğulu camlarından bile,
Yan gözle bile,
Dışarı bakmamak için,
Perdeleri kapayıp,
Sobayı yakıp,
Yokluğumda, gidişimle soğuyan,
Ruhsuzlaşıp taş kesilen,
Taşın üzerinde tane tane,
Yokluğumda pare pare,
Umutsuz ve korumasız,
Duygularımı kucaklamak için,
İçeriyi ısıtıp,
Bir çay demleyip,
Evimin kendi müziğinde,
Kah masasıyla,
Kah koltuğuyla,
Usulca dans etmek,
Birlikte birşeyler paylaşmak,
Varlığımızı bütünleyip,
Vefamızı ve sevişgenliğimizi,
Böyle akşamlarda zuhur eden iki kişilik cemaatimizi,
Sonsuza dek korumaya ant içmek için,
Geri dönmek, evime girmek,
Kapımı üzerime kilitlemek,
Evimden sabahlara kadar özür dileyip,
Onu okşayarak, onu öperek,
Aynasına bakarak,
Çiçeklerine su vererek,
Af dilemek,
Rahatlayıp, süzülüp,
Dökülen yüzümü ona vermek,
Vicdanımı,
Sütün beyazı gibi,
Gülün dudakları gibi,
Işığın parıltısı gibi,
Annemin sesi gibi,
Tertemiz eylemek için,
Belki kendime,
Bekli kendi içimdeki dünyama,
Belki uzaklarda,
Dışarıda sessiz ama karanlık,
Karanlıkta masum ama tehlikeli dünyama,
Belki kendime,
Hapsolurum.

14.04.1999 - Bornova - İzmir