Bugün gazetede “Fantastic Four (Fantastik Dörtlü)” adlı filmin tanıtım yazısı vardı. Filmin afişi de yazının hemen yanındaydı. Filmin kahramanları Yunan mitolojisinin dört elementini temsil ediyormuş: Toprak, Hava, Su ve Ateş. Toprak Adam sıcağa ve basınca duyarlıymış ve 10 dakika nefes almadan yaşayabiliyormuş. Hava Kadın, havayı kontrol edebiliyor ve kendisi de dahil olmak üzere herşeyi görünmez kılabiliyormuş. Su Adam ise vücudunu istediği şekle sokabiliyormuş. Son olarak Ateş Adam ise çevresindeki ısıyı kontrol edebiliyor, kızdığında bir ateş topuna dönüşebiliyor ve uçabiliyormuş. Çocukken, insan ne de hevesleniyor bir toprak adam olmaya veya vücudunu istediği şekle sokabilmeye. Ama olgunlaşınca, insanın kendisi gibi çevresindeki dünya da değişiyor. Ama dünya gerçekten değiştiği için değil, insanın algılayışı değiştiği için daha çok değişiyor.
Filmin afişindeki dört insan-sıya dikkat ederseniz hepsinin insana en çok, belki de tek benzeyen yerleri başları. Onun dışındaki uzuvları insanlığa ait değiller. Bu kompozisyonda insanın vücudundan ve doğasından yana utancını gördüm. Eksik geliyor insana insanlık formu. Vücut, acıkan, susayan, bir yerden bir yere taşınması gereken, olmadık zaman sevişmek isteyen, olmadık zaman kendini boşaltmaya yeltenen, acıyan, takılan, düşen, sızlayan, kokan, temizlenmesi gereken bir ayak bağı mı? Bir et parçası mı?